Friday, June 30, 2017

විල් සහිත බිම

විල්පත්තු ජාතික වනෝද්‍යානය පිහිටා ඇත්තේ අනුරාධපුර නගරයට බටහිර දිසාවෙන් කිමී. 30 පමණ දුරින් වන අතර මෙහි සීමාව උතුරු මැද සහ උතුරු නැගෙනහිර පළාත් අතර පිහිටා ඇතමෙය මුහුදු මට්ටමේ සිට මීටර් 152 උසින් පිහිටා ඇතවිල්පත්තු යන නමෙහි තේරුම ගත් විට එය ”විල් සහිත බිමක්” ලෙස දැක්විය හැකභූගෝලීය ලෙස ගත්විට මෙය වර්ග සැතපුම් 425 ප්‍රමාණයක පැතිරී ඇති අතර මෙම ප්‍රදේශයේ ඇති විශාලතම වනෝද්‍යානය ලෙසද සැලකිය හැකමෙය අක්කර වලින් ගත්විට 131, 693 පමණ විහිදී ඇත අතර 1905 සිට සිට අභය භූමියක් ලෙස නම් කරන ලදිමෙහි දේශගුණය ගැන බලන විට එය තරමක් ඝන වියළි කලාපීය කලාපයක් වේඑමෙන්ම සුදු වැලි සහිත ඉවුරු වලින් යුත් ගලායන විල් මෙම කැලය තුළ පිහිටා ඇතඅතිවිශාල ගණයේ ශාක වර්ග සහ මුවෝඅලිඌරන්දිවියන්වලසුන් යන වන සතුන්ගෙන්  මෙම වනය ගහන වී ඇතවිල්පත්තු කැලය තුළ සිටිනා දිවියන් ගණන තවමත් නිශ්චිතව ගණනය කර නැතදිවියන්ගේ ගහනය නිසා මෙම වනෝද්‍යානය ලෝකයේ හොඳම ජාතික වනෝද්‍යානය අතරින් එකක් බවට පත්ව ඇත.
දේශගුණය පිළිබඳ ගැන සලකන විට මෙම ප්‍රදේශයේ සාමාන්‍ය උෂ්ණත්වය ආසන්න ලෙස සෙඅංශක 27.2 පමණ වන අතර වර්ෂාව ආසන්න ලෙස මිලි මීටර් 1000 කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් වේසැප්තැම්බර් සිට දෙසැම්බර් දක්වා වු කාල සීමාව විල්පත්තු වනයට වැසි ලැබෙන කාලසීමාවන් වේඅන්තර් මෝසම් වැසි මාර්තු , අප්‍රේල් යන කාල අතර ලැබේමැයි සිට සැප්තැම්බර් මුල දක්වා කාලය පුරා නියඟය පැතිර පවතී.
විල්පත්තු වනය විල්ලූ සහ විල් වලින් ගහනව පවතිආසන්න ලෙස විල් සහ වැව් 60 ක් පමණ මෙහි ඇති බවට සොයාගෙන ඇතමෙම උද්‍යානයනයේ ප්‍රධාන ලක්ෂණයක් ලෙස මෙය සැලකිය හැකමෙම විල් වැසි ජලයෙන් පිරී ඇති පැතලි බේසම් ආකාරයෙන් යුක්ත වේමෙහි බටහිර ප්‍රදේශය සම්පූර්ණයෙන්ම වට වී ඇත්තේ කැලයෙනිමේවා පළුමිල්ලවීරකළුවරවේවරණ යන විශාල ගස් වලින් යුක්ත වේ
විජය කුමරුන් ගොඩ බස්නා ලදැයි කියැවෙන තම්බපණ්ණිය හෙවත් කුදිරමලේ තුඩුව විල්පත්තුවේ තවත් එක් ආකර්ෂණීය ස්ථානයකිකුදිරමලේ තුඩුවේ භූ විෂමතාවය කාගේත් නෙත් සිත් ඇදගනු ඇත්තේ එහි වූ ගල් තලාවේ ස්වභාවයත් මුහුදට මායිම්ව අති අඩි 20 පමණ දළ බෑවුමත් නිසායනොගැඹුරුසුපැහැදිලි මුහුදේ විවිධාකාර මත්ස්‍ය විශේෂ ගැවසෙන අයුරු දක්නට හැකියකෙටි දුරක් උතුරට පාගමනින් ගිය විට විචිත්‍ර වෙරළ තීරයකට ළඟා විය හැකි අතර එහිදී ස්නානයටද අවකාශ හිමි වේවන රජදහන තුල අනේකවිධ නටඹුන් දැකිය හැකි අතර  අතරින් කුවේණි මාළිගය ප්‍රමුඛස්ථානයක් ගනීවිශේෂයෙන්ම විජයාගමනය ආශ්‍රීත කාල වකවානුව තුල මෙම ප්‍රදේශය යක්ඛ ගෝත්‍රිකයන්ගේ මර්මස්ථානයක්ව තිබෙන්නට ඇති බව අනුමාන කළ හැකියමීට අමතරව ප්‍රාග් ඓතිහාසික වැදගත්කමකින් යුතු පොම්පරිප්පුවද විල්පත්තුව තුලම පිහිටා ඇත.

පිවිසුම් මාර්ගය
වනෝද්‍යානය පිවිසුම පිහිටියේ පුත්තලම අනුරාධපුර  12 මාරර්ගයේ පුත්තලමේ සිට කි.මි. 30ක් පමණ ගිය තැන නොච්චියාගම නගරයට පෙරාතුව අනුරාධපුරයේ සිට නම් පුත්තලම පාරේ කි.මි.40ක් පමණ ගොස් නොච්චියාගම පසු වූ පසුව විල්පත්තු හන්දියෙන් වමට හැරී කි.මී 7ක් ගිය තැනය.




බලකොටුවක් ආලකමන්දාවක් වූ සීගිරිය

                                          
                          
ශ‍්‍රී ලංකාවේ පැවති ඉතාමත් වැදගත් රාජධානියක් වන සීගිරිය සතුරන්ගෙන් ආරක්ෂාවීමට තැනූ බලකොටුවක්, කුවේරයා මෙන් විසිමට තැනු දෙවන ආලකමන්දාවක් ලෙසද නාගරික සංකීර්ණයක් ලෙසද සලකනු ලබයි.
ධාතුසේන රජු මරුමුවට පත් කළ කාශ්‍යප ඉන්දියාවට පැනගිය තම සහෝදර මුගලන් තමාට විරුද්ධව සටනට ඒ යැයි බියෙන් සීගිරිය නම් ශේෂ කන්ද තම රාජ්‍ය මධ්‍යස්ථානය ලෙස තෝරාගත් බව සදහන්වේ. සීගිරි ගල්පර්වතය නැගෙනහිර දෙසින් සිංහයකුගේ පූර්ව ස්වරූපයෙන් යුතු අතර සීගිරියේ ඉහළ මාලයට පිවිසීමට ඇත්තේ සිංහ කටකිනි.එමෙන්ම සිංහ ස්වරූපයෙන් කළ ආරක්ෂක කුටිද හමුව තිබේ.ඒ අනුව සීගිරිය හැදින්වීමට සිංහගිරිය යන නම් භාවිතා කළ බව පැහැදිළිය.
කාශ්‍යප රජු සිගිරි රාජධානිය ගොඩනගා ගැනීමේදී එම ප‍්‍රදේශයේ සිටි භික්ෂූන්ට පිදුරන්ගල විහාරය පූජා කර සීගිරිය තම රාජ්‍ය මධ්‍යස්ථානය ලෙස යොදා ගත්බව සදහන්ය. නමුත් භික්ෂූන් ඉවත් කිරීම තිසා කාශ්‍යප රජු සමග භික්ෂූන් උරණව සිටි බව සදහන්ය. කාශ්‍යප මරුමුවට පත්කළ මුගලන් කුමරු ලෞකික සැප සම්පත්වලින් පිරුණු සීගිරිය තම රාජධානිය ලෙස තෝරානොගෙන භික්ෂූන් වහන්සේලාට පූජාකොට නැවත අනුරාධපුරය සිය රාජ්‍ය මධ්‍යස්ථානය ලෙස තෝරාගත් බව සදහන්ය.
සීගිරිකැටපත් පවුරේ ලියවී ඇති කුරුටු ගී වැඩි ප‍්‍රමාණයක් ක‍්‍රි.ව.8,9 කාලයේ ලියවී ඇත. එනම් අනුරාධපුර යුගයේ අගභාගයේ ලියවී ඇත. එමෙන්ම ක‍්‍රි.ව. 10,12 ශත වර්ෂවල එනම් පොළොන්නරු යුගයේ ලියවුණු සීගිරි කුරුටු ගී ද කැටපත් පවුරෙන් හමුවී තිබේ. ඒ අනුව අනුරාධපුර හා පොළොන්නරු යුගවල සීගිරිය ජනප‍්‍රිය නැරඹීමේ මධ්‍යස්ථානයක්ව පැවත ඇත.
සීගිරි පුරාභූමිය ජල උද්‍යානය,ශිලා උද්‍යානය ,මාලක උද්‍යානය ලෙස කොටස් තූනකට බෙදා තිබේ. ජල පවුරෙන් අනතුරුව හමුවන පවුරෙන් පසුව බටහිරින් සීගිරියට පිවිසෙන විට පළමුව ජල උද්‍යානයට පිවිසේ.එහි වැඩි වශයෙන් පොකූණු දක්නට ලැබෙන හෙයින් එම කොටස මාලක උද්‍යානය ලෙස හැදින්වේ.එහි ගස් ගල් ආදී භූගෝලීය බාධක ඉවත් කොට මාර්ගය දෙපස ක‍්‍රමානුකූල සැලැස්මකට අනුව සමාන්තර ලෙස ගොඩනැගිලි හා පොකූණු ඉදිකර තිබෙන බැවින් එම කොටස සමමිතිකානුකූල සැලැස්ම ලෙස හැදින්වේ.
ඉන් අනතූරූව පිවිසෙනුයේ ශිලා උද්‍යානයටයි. එම කොටස ශිලා උද්‍යානය ලෙස හදුන්වා ඇත්තේ වැඩි වශයෙන් ගල් පර්වත වලින් යුතු බැවිනි.එමෙන්ම එම කොටසේ පැවති ගස් ගල් පර්වත ආදී කිසිවක් ඉවත් නොකොට ඒවා පරිසරයේ අලංකාරයක් ලෙස යොදාගනිමින් විවිධ නිර්මාණ කොට තිබෙන බැවින් එම කොටස ස්වභාවික සැලැස්ම ලෙස හැදින්වේ.
අනතූරුව පිවිසෙන ඉහළ කොටස මාලක උද්‍යානය ලෙස හැදින්වේ.එහි දක්නට ලැබෙන ප‍්‍රධාන පුරාවිද්‍යාත්මක නටඹුන් අතර සීගිරි විත‍්‍ර, කැටපත් පවුර,සිංහ පාද,ප‍්‍රධාන මාලිගය සහ ගල මුදුනේ දක්නට ලැබෙන පොකුණු දෙක සහ ගල් ආසනයද වැදගත් වේ.සීගිරියට පිවිසීමට බටහිර දිග දොරටුව හැරුනුවිට නැගෙනහිර දකුණු උතුරු දෙසින්ද දොරටු පිහිටා තිබූ බවට සාධක තිබේ.

ආලකමන්දාවක් යයි කීමේදී සීගිරි චිත‍්‍ර ඉතාමත් වැදගත්ය. ක‍්‍රි.ව.8 දී චිත‍්‍ර 502ක් පැවති බව සදහන් වුවද අද දක්නට ඇත්තේ චිත‍්‍ර 22ක් පමණි.මෙම චිත‍්‍ර ප‍්‍රධාන ලෙස බටහිර ගල් පර්වතය දිගේ දක්නට ලැබේ. තවද නයිපෙන ගුහාව,වතුර බක්කිගල ගුහාව,දැරණියගල ගුහාව හා ශිලා උද්‍යානයේ ගුහාවන්හි දක්නට ලැබේ. චිත‍්‍ර ඇදීමේදී තලය සදහා මී පැණි,හුඹස් මැටි,දහයියා මිශ්‍රණයක් යොදාගන තිබේ.වර්ණ සැකසීම සදහා ගොකටු කිරි,මකුළු මැටි,රණවරා ආදී දේශීය අමුද්‍රව්‍ය යොදාගෙන ඇත. සීගිරි චිතවල දැකියහැකි විශේෂ ලක්ෂණයක් වනුයේ උඩුකය සහිත කාන්තා රූප පමණක් පැවතීමයි.

                                    


                                     

                                                          
අභයගිරිය ස්ථූපය ලංකාවේ දෙවැනි විශාල ස්ථූපය වන අතර වලගම්බා රජු විසින් ක‍්‍රිස්තු පූර්ව 1 වන සියවසේ නිර්මාණය කරන ලදී. අනුරාධපුර නගරයේ උතුරු දෙසට වන්නට, මහා පවුරුවලින් ද අලංකාර පොකුණු වලින්ද කැටයම් කරන ලද ගරාඳී  වැට සහ සඳකඩ පහණ යනාදිය පිරිවරා අභයගිරි දාගැබ ඇත. අභය දාගැබ වටා උතුරු ආශ‍්‍රමය හෙවත් උත්තර විහාරය පිහිටියේය. අභයගිරි, විහාරාරාම සංකීර්ණයක් පමණක් නොවේ. එය එයටම අනන්‍යවු ඓතිහාසික ලේඛණ සම්ප‍්‍රදායයක් හා ජීවන මාර්ගයක් පවත්වාගෙන ගිය, භික්ෂූ  නිකායක්ද විය. කි.පූ. 2 වැනි සියවසේදි  ඇරඹුනු එය පළමු ශතවර්ෂය වනවිට මුලූ ලෝකයේම උගතුන්ගේ ආකර්ශනයට ලක් වූ සියලූ බෞද්ධ දර්ශනයන් කැටි කල අන්තර්ජාතික මධ්‍යස්ථානයක් විය.

අභයගිරිය ස්ථූපයයේ වර්තමාන උස අඩි 235කි. පාදම්භයේ විශ්කම්භය අඩි 310කි. රජුට අපහාස කළ ගිරි නම් නිගණ්ඨයාගේ ආරාමය බිඳ දමා එතැන ඉදිකළ නිසා ගිරි යන කොටස ත් සිය නමෙහි කොටසක් වු අභය යන කොටසක් එක්කොට මේ නාමය තැනූ බව මහාවංසය ඇතුළු වංසකතාවල සඳහන් වෙයි.

පිවිසුම් මාර්ගය
අනුරාධපුර නගරයට පැමිණ අනුරාධපුර පොලිසිය අසලින් ඇති සිත්තම්පලම් මාර්ගයේ දිගටම ගමන් කිරීමේදී ඔරලෝසු කනුව අසල වට රවුමෙන් දිගටම ගමන් කර  ශ‍්‍රි මහා බෝධි පාරේ ගමන් නොකර දිගටම ගොස් හමුවන වට රවුමෙන් දකුණට හැරී අභය වැව දිගේ ගොස් රුවන්වැලිසෑය දෙසට නොහැරී ඉදිරියට යන විට ථූපාරාමය හමුවෙයි.
ථූපාරාම ස්ථූපය ඉදිරිපසින් වමට හැරී ගමන් කරන විට හමුවන හන්දියෙන් වමට හැරී ගමන් කරන්න. ටික දුරක් යන විට හමුවන හන්දියෙන් දකුණට හැරී ගමන් කරන විට අභයගිරි ස්ථුපය හමුවේ.





රාවණ රාජ පරම්පරාවට අයත් ඉසුරුමත් මුණිවරයාගේ බිම හෙවත් ඉසුරුමුණිය අප හෙළ ඉතිහාසයට ඉතා වැදගත් ස්ථානයකි. වෛශවන ගිරිය ලෙසට නම් ඉසුරුමුණිය වන රාවණයන්ගේ පියා ගේ නිවසයි. එනම් කුඩා රාවණයන් හැදී වැඩෙන්නේ මේ පරිසරය තුලයි. පසු  කලෙක අනුරාධපුර නම් අග නගරයේ රජ කළ දේවානම්පියතිස්ස රජතුමා විසින් මෙහි විහාරයක් කරවන ලදි. ඉතා ඉසුරුමත් මුණිවරයෙකු වු වෛශවන පුලතිසි පුරවරයේ සිටි පුලස්තියා හෙවත් පුලස්ති ඍෂි වරයාගේ පුත‍්‍රයායි. පුලස්තියා රාවණයන්ගේ සීයාය.
පසුකලක මේඝගිරි විහාරය ලෙස නම් වු මෙම ස්ථානය පසුව ඉසුරුමුණි විහාරය ලෙස ප‍්‍රසිද්ධව ඇත. කාශ්‍යප රජු විසින් මෙම විහාරය පිළිසකර කොට බෝඋපුල්වන් කසුබ්ගිරි රජමහා වෙහෙරනමින් නම් කළේය. ඔහුගේ දියණියන් දෙදෙනාගේ නම් සහ ඔහුගේ නම් එක් කොට එම නම නිර්මාණය කර ඇත. මෙම විහාරය දක්ඛිණ ථුපයටත් රන්මසු උයනේ නැගෙනහිර දොරටුවටත් අතර තිසාවැව අයිනේ පිහිටා ඇත. ඉසුරු කුලයෙන් පැවැදි වු සඝරුවන වන පන්සියක් භික්ෂුන් වහන්සේලා මෙහි විසු බැවින් සහ ඉසුරුමත් මුනිගේ පැරණි නිවස නිසාම ඉසුරුමුණිය ලෙසට වඩා ප‍්‍රසිද්ධ විය.


ගල් ලෙනකට සම්බන්ධ වූ විහාරයක් මෙහි තිබෙන අතර, උඩින් ඇත්තේ ගල් පර්වතයකි. එහි කුඩා ස්ථූපයක් තනා ඇත. එම ථූපය ගොඩනගන්නට ඇත්තේ වර්තමානයේ බව පෙනෙන්නට තිබේ. දොරටුවේ මකර තොරණ ඇතුළේ ඇති ප‍්‍රතිමා වලට වඩා පැරණි බව පෙනේ. මෙම විහාරයට පිවිසෙන දොරටුවේ යටම ඇති සදකඩ පහණ, මුරගල් හා කොරවක් ගල් කැටයම් සහිතය. පොකුණක සිට මතුවන ආකාරයක් නිරූපණය වන ඇත් රූප කොරවක් ගල් දෙපැත්තේ නෙලා ඇත. විහාරයට දකුණින් පොකුණ පැත්තේ ඉහළ අශ්ව හෝ ගව හිසක් හා මිනිස් රුවක් වෙයි. ගල් පුවරුවක නෙලන ලද ඉසුරුමුණි පෙම් යුවල සහිත කැටයම වෙනත් තැනක නෙළා පසුව එම ස්ථානයේ සවි කරන්නට ඇත කාන්තාවක් පුරුෂයාගේ උකුලෙහි වාඩි වී සිටී. ඇය ඇඟිල්ලක් ඔසවා සිටින්නීය. ඇගේ කෝල බව ප‍්‍රකාශ කරන්නට විය හැක. එහෙත් පුරුෂයා අනවධානයෙන් සිටී. මෙම කැටයමෙහි නිරූපණය වන්නේ ඉසුරුමත් මුණි වෛශවණ සහ ඔහුගේ බිරිද යන දෙදෙනා යයි සිතිය හැක.







තිවක්ඛ බමුණුගම

                                                       

විජය කුමාරයා සමඟ පැමිණි උපතිස්ස නම් අමාත්‍යවරයා මල්වතු ඔය සහ මහා කනදරා ඔය හමුවන ස්ථානය මුල්කරගෙන ඇති කළ උපතිස්ස ග‍්‍රාමය අද හඳුන්වන්නේ තන්තිරිමලය වශයෙනිතවද දේවානම්පියතිස්ස රජ සමයේදී තිවක්ඛ නම් බමුණෙක් මෙම ප‍්‍රදේශය පාලනය කළ නිසා තන්තිරිමලේ එකල හැඳින්වූයේ තිවක්ඛ බමුණුගම නමිනි.

රිටිගල කන්දෙන් ආරම්භ වන මල්වතු ඔයත් මහා කනදරා ඔයත් උතුරු දිසාවට ගලාවිත් ක‍්‍රමයෙන් වයඹ දෙසට හැරිම නිසා නිර්මාණය වී ඇති තැනිතලාවේ පිහිටා ඇති මේ ඓතිහාසික පින්බිම උතුරින් සහ නැගෙනහිරින් මල්වතු ඔය ද බටහිරින් විල්පත්තු ජාතික වනෝද්‍යානයද දකුණින් මහවිලච්චිය ප‍්‍රධාන මාර්ගයද මායිම් කොට පිහිටා ඇත. මෙරට පැරණිතම ගම්මානයන්ගෙන් එකක් වන මෙහි මහින්දාගමනයට පෙර සිටම ජනාවාස තිබූ බවට සාක්ෂි ඇත. පසුකාලීනව අනුරාධපුර රාජධානියෙන් පෝෂණය වූ මෙම ප‍්‍රදේශය ආගමික, වාරි කර්මාන්ත, කැටයම්, වාස්තු විද්‍යාත්මක ශිලාලේඛන, සිතුවම් ආදියෙන් පරිපූර්ණ විය. ජනප‍්‍රවාද වලට අනුව තන්තිරිමලේ සිට වයඔ දිග මුහුදු වෙරළ දක්වා එකලද සශී‍්‍රක ජනාවාස පැවති බව පැවසේ. නමුත් අනුරාධපුර රාජධානිය කඩාවැටීමත් සමඟ තන්තිරිමලයද සිය විනාශයට මුහුණ දුනි. දීර්ඝ කාලයක් වනයේ තනිව තිබූ මෙම පුණ්‍ය භූමිය 1960 වර්ෂයේදී යළි ජනාවාස වන්නට පටන් ගැනුණි.



දුටුගැමුණු රජ සමයේදී සාලිය හා අශෝකමාලා ආදර යුවළද මෙම ප‍්‍රදේශයේ වාසයකර ඇත. ඔවුන්ගේ අසම්මත විවාහය නිසා පිටුවහල් කරන ලදුව සාලිය අශෝකමාලා යුවල තන්තිරිමලේ සිටියදී දුටුගැමුණු රජතුමා සමාවදුන් බව සඳහන්ය. එහිදී තන්තිරි යන විශේෂිත හැඩයේ රන් මාලයක් පරිත්‍යාග කළ බවත් එම මාලය නිධන්කොට චෛත්‍යයක් කරවූ බවත් එම නිසා තන්තිරිමාලය වූ බව ජනවහරේ සඳහන් වේ.


අද තන්තිරිමලය නරඹන්නට හෝ වන්දනාමාන කරන්නට පැමිණෙනවුන්ට එහිදී බෝධීන් වහන්සේට දකුණු පසින් සමාධි පිළිමවහන්සේ ද බෝධීන් වහන්සේට උතුරු දෙසින් අති අඩි 45ක් පමණ දිග සැතැපෙන පිළිම වහන්සේ ද දැකගත හැක. පොලොන්නරුවේ ගල් විහාරයේ සැතැපෙන පිළිම වහන්සේට සමාන ලක්ෂණ මෙහි ඇත. ගල් තලාවෙහි නැගෙනහිර දිසාවේ චතුරශ‍්‍රාකාර ස්මාරකය පොත්ගුල ලෙස හදුනාගෙන ඇති අතර භික්ෂූන් වහන්සේලා භාවනායෝගීව වැඩ සිටි ප‍්‍රධාන ඝර නම් වූ විශාල ගොඩනැඟිල්ලක නටබුන් ගල්ලෙනට ඉදිරියෙන් ඇත. අක්කර 250 ක් පමණ වන මෙම ගල්තලාවෙහි මෙවැනි ගොඩනැගිලි 12ක නටබුන් සොයාගෙන ඇති අතර එවායේ භික්ෂූන් වහන්සේලා භාවනායෝගීව හා නේවාසික විසූ බවට විශ්වාස කෙරේ. උන්වහන්සේලාගේ භාවිතය පිණිස ජලය රැස් කිරීමට ගල්තලාවෙහි තැන් තැන් වල අලංකාර ලෙස තැනූ පොකණු සාදා තිබී ඇත. මෙම පොකුණු විශාල ප‍්‍රදේශයක් පුරා පැතිරී පවතී. නෙළුම් මල් වලින් සැරැසුණු එවැනි පොකුණු අද ද දක්නට ඇත.

popular posts